Vorige week maandag ochtend ben ik met de bus naar Wulugu vertrokken. Ik denk dat dat het engste tot nu toe was van mijn hele reis in Ghana. Ik vertrok om half 2 (ohja dat was 3,5 uur te laat) richting Wulugu. De reis duurde 14 uur wat in hielt dat ik grotendeels in het donker aan het reizen was. Het verkeer in Ghana is een grote ramp en voelde me dus ook niet veilig in de bus. Ook had ik echt het gevoel dat ik in Wulugu zou aankomen en niemand me zou opwachten. Natuurlijk was dat niet het geval en stonden ze me op te wachten. Om 4 uur midden in de nacht kwam ik in Wulugu aan. Ik kreeg van Inge een korte rondleiding waarbij de belangrijkste dingen getoont werden. Een onderdeel hier van was het toilet, ofja je kunt het geen toilet noemen want het is een gat in de grond. Daarna gingen we naar onze kamer, ik slaap samen metInge in het zelfde bed. Wat voor haar niet zo prettig is omdat ik door de malariapillen erg actief ben in mijn slaap. Dinsdag ochtend was Inge naar het werk en had ze mij laten liggen omdat ik de gehele nacht niet geslapen had. In de ochtend kreeg ik de echte shock te verduren. Ik zag nu hoe alles er in het echt uit ziet, en het verschil met het zuiden is erg groot. My home bestaat uit verschillende kamers aan elkaar gebouwt en op de binnenplaats word geleeft, er word hier gekookt in de open lucht op een klein vuurkorfje maar ook brengen we hier de gehele dag door als we thuis zijn. Een douche kan ik hier de aankomende weken ook vergeten want ik was mezelf met een bak met water. Ook schrok ik ervan hoe groot de familie is. Mijn hostmum woont hier samen met haar echtgenote, 5 van de 6 kinderen, 2 klein kinderen, 2 vriendinnen van de zonen, het kindvan haar zus, 2 weeskinderen en een neefje. Ook komen er de gehele dag mensen over de vloer omdat Memuna gekozen is door de kerk om de mensen uit het dorp te vertegenwoordigen.

Van het weekend ben ik samen met Inge, Julia en een vriendin van Julia naar het Mole National Park geweest. De eerste dag hebben we de gehele dag gereist om daar te komen. Aangekomen in Tamale hebben we 5 uur moeten wachten op bus naar Mole Park. In de avond arriveerde we dan eindelijk. Ons hotel lag midden in het park. Zaterdag ochtend zijn we begonnen met een wandelsafari. Na een uur lopen hadden we alleen nog maar antilopen, waterbocks en cobs gezien. Ik was natuurlijk al weer een beetje teleurgesteld, ik dacht namelijk ik kan Africa niet verlaten zonder een olifant gezien te hebben. Ik liep op een gegeven momentachter onze gids, ik had al het gevoel dat hij iets hoorde. Een paar seconde later stond ik maar een paar meter verwijderd van de olifanten. De gids riep meteen dat iedereen terug moest omdat we te dichtbij waren. Volgens mij had ik ook niet verwacht dat ze zo dichtbij waren. In de bosjes wachtte we tot de olifanten ons gepasseerd waren. Daarna zijn we ze gaan opzoeken op een open plaats om mooie foto's te kunnen maken. Tijdens de ochtend safari hebben we 10 verschillende olifanten gezien. Daarna hebben we een kanoetocht gemaakt en hebben we een rondleiding gekregen in een arm dorpje. In de middag hebben we nog een jeepsafari gedaan en heb ik nog 1 olifant gezien en nog verschillende andere dieren. Ik heb een erg mooie zaterdag gehad.

Deze week was het niet druk in de kliniek. De malaria tijd is voorbij dus hebben we ook niet veel malaria patienten meer. Dit is natuurlijk eenerg goed teken maar dat houd ook in dat ik minder te doen heb. Inge had verf gekocht om het weeshuis wat op te pimpen dus daar zijn we grotendeels van de week mee bezig geweest. Woensdag ben ik samen met Inge en Memuna naar Bolgatanga geweest om al vast wat inkopen voor het weeshuis te doen. Hier een lijstje van wat ik gekocht heb:

- metale eetbakken (ik heb gekozen voor metaal zodat de eetbakken niet al te snel breken. In de laatste jaren werd er vaak hard plastic bakken gekocht maar die gaan erg snel kapot. Ik hoop nu dat ze iets langer met deze bakken kunnen doen)

- sponsjes & zeep

- snijmessen

- een opberg bak voor alle kleurpotloden, stiften en kleurplaten die iedereen heeft meegegeven.

- een nieuwe opberg bak voor deborden

- eten voor de eerste dagen tot er weer geld is voor nieuw eten (bonen, rijst, uien, maggieblokjes en visjes)

Vandaag is de laatste dag van Inge in Wulugu. We zetten vandaag de puntjes op de I in het weeshuis en dan hebben de kinderen een heel nieuw huis. Vanaf volgende week kan ik volop mee werken in de kliniek. Ze denken dat het de aankomende weken weer iets drukker gaat worden. De boeren zijn namelijk bijna klaar met oogsten en vaak komen ze dan weer met klachten naar de kliniek, laten we daar maar ophopen. Is het nog steeds rustig dan ga ik rond kijken waar ik iets in kan betekenen. En hier in Ghana hoef ik me echt niet te vervelen als ik maar creatief ben.