Door omstandigheden een tijdje niets kunnen plaatsen dus hierbij een lang verhaal van de afgelopen week.

Afgelopen donderdag hadden Julia en ik er voor gekozen om nog iets langer in de avond bij de kinderen te blijven. De socialworkers hadden een groot vuur gemaakt van alle verzamelde rotzooi. Dit vuur werd gemaakt in het bij zijn van alle kinderen, dus kun je ook verwachten dat ze er mee gaan spelen. Dit gebeurde ook en het was erg gevaarlijk wat alle kinderen deden. Samen met Julia hebben we er voor kunnen zorgen dat de kinderen goed oplette met het grote vuur. Wat ik deze avond nog meer heb gezien staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. We hoorden het eerste kindje schreeuwen en liepen op het geluid af. We zagen van een afstandje dat de kinderen op een rijtje stonden en een voor een erg hard op de vingers geslagen met een stuk hout. De vrouw die dat deed zag zo woest en dat beeld zou ik nooit vergeten. Omdat wij natuurlijk wilde dat het ophield zijn we dichterbij gaan staan omdat we hoopte dat ze zou stoppen als wij het zouden zien. Gelukkig stopte ze ook maar of dat het was omdat wij er stonden of dat ze klaar was was niet duidelijk. We zijn die avone nog een tijdj gebleven om de kinderen te troosten en ik wilde ze ook liever niet meer los laten omdat het zo erg was wat er gebeurd was.

Vrijdag zijn we richting Hohoe gereden met de tro tro. We zijn s ochtends om 9.00 uur vertrokken met de eerste tro tro. We kwamen aan in Accra terwijl het erg hard regende. Alles was overstroomt er lag zo veel water overal en wij moesten uit de taxi stappen. Eenmaal uitgestapt waren we binnen 1 min klets nat. Vanuit Accra zijn we overgestapt op de tro tro richting Hohoe. Uiteindelijk kwamen we rond 20.00 uur aan in ons hotel in Hoho. En hebben heerlijk genoten van onze pizza (ik had weer de pech dat ik hier ziek van werd).

Zaterdag zijn we vroeg opgestaan om naar de watervallen te gaan. Ik was nog steeds ziek van de pizza de dag ervoor. Aangekomen bij de watervallen bleken we de lange route te gaan lopen. Alles was zo erg mooi om te zien en het was goed te doen terwijl ik ziek was. Na ong 3 kwartier gelopen te hebben sloog ons makkelijk te belopen pad over in een erg klein/smal/steil pad. Na 5 min te hebben gelopen werd ik al steeds zieker en zieker. Maar ik vond het zo sneu voor de andere meiden dus heb ik maar doorgelopen. Ong. 3 kwartier verder werd het voor mij te zwaar en ben ik gestopt. Ik was op dat moment nog zieker dan aan het begin van de tocht. Onze gids lijden de andere meiden naar het dichtbijzijne uitzicht zodat ze toch nog iets gezien hadden. Hier na zijn we omgedraaid en hebben we mooie foto's gemaakt bij de waterval. Achteraf bleek ook dat ww het pad eigenlijk helemaal niet hadden mogen bewandelen omdat het nog regenseizoen is en het dus erg gevaarlijk is. Zondag zijn we weer terug gekeerd richting het weeshuis.

Gisteren was ik weer samen met Julia wat langer bij de kinderen gebleven. Maar het weer sloeg in een min. zo erg om en het begon te stoemen. We zaten met alle kinderen die erg bang waren in de eetzaal, het weer ging ook zo erg te keer en wat bleek nou het dak van onze eetzaal bestaat grotendeels uit metaal wat bliksem aantrekt. Vanaf dat moment werd het een beetje eng. Maar achteraf was het erg cool om een keertje mee te maken.

Vandaag zijn we maar West Hill geweest. Dit is een shopping hal gerichten op het westen. Toen ik daar aankwam voelde het als nederland. Maar ook ik werd weer helemaal me zelf en ergerde me aan te lange rijen voor de kassa. Iets wat ik niet van me zelf verwacht had omdat ik juist zo geduldig ben in Ghana. In West Hill heb ik een heerlijke kipburger gegeten en zijn we voor Emma allemaal speelgoed gaan kopen die ze aan de kinderen wil geven voor als ze weg gaat als cadeautjes.

Aankomende zaterdag gaan we surfen en overnachten we bij krokobite.