We zijn vorige week vrijdagmiddag voor de eerste keer naar de kinderen in nabari gegaan. Ik ging bij memuna op de motor maar voor ons mam moest nog iets geregeld worden. Een broer van memuna (isaac) had wel tijd maar moest eerst eten dus wij zijn vast gegaan. Het was leuk om de kinderen weer te zien, toen ik aan kwam rijden riepen ze al vanuit de verte Marly. Toen mama ook was gearriveerd, hebben we samen met de kinderen gezongen en gedanst. Nadat we een tijdje bij de kinderen waren geweest vertrokken we weer richting wulugu onderweg ging de motor waar ons mam op zat kapot dus moest hij gemaakt worden maar dat lukte niet dus hij deed de motorkap open en blies ergens in daarna deed de motor het weer haha. Zaterdag zijn we met 2 andere vrijwilligers (nina en ilse) naar bolgatanga gegaan. Met de trotro was een beetje moeilijk want ze zaten steeds vol dus zijn we maar gaan liften (ons mam had dit in haar hele leven nog nooit gedaan). In bolga zijn we naar een zwembad gegaan, nou dat was zo luxe ongelooflijk dat dat in ghana is. Daarna nog verf gekocht en toen met 7 emmers in de trotro dit moest dus bij alle andere spullen en hij zat al helemaal vol, maar wat touw doet wonderen en we kwamen heelhuids thuis. Zondag gingen we mee naar de kerk met de familie, die begon om 10.00 uur maar niet iedereen was klaar dus gingen we om half 11. Dit is hier geen probleem, ghanatime noemen ze dat hier. Het begon met zingen en dansen, er zaten zelfs muzikanten. Toen kwam de chief aan het woord en hij vertelde over de nieuwe kerk die ze gaan bouwen want daar is natuurlijk geld voor nodig, dus of degene die 100 cedi (ong 25 euro) wilde geven even naar voren wilde komen. Hij maar praten en praten tot er idd een aantal mensen naar voren kwamen en zo ging hij naar 50, 20 totdat hij bij 1 cedi kwam, nou dat duurde minstens een half uur. Uiteindelijk hebben we langer dan 2 uur in de kerk gezeten. 's middags zijn we met nina en ilse naar een kindertehuis gegaan waar anne werkt ( ook een vrijwilliger) alleen daar waren er bijna geen kinderen, sommige waren bij familie en anderen waren op straat.

Maandagmorgen wilden we naar de kinderen maar je raad het al , de fietsen waren niet klaar (hier hadden we donderdag al om gevraagd) we konden met isaac op de motor maar dan kon de verf niet mee en dat wilden we niet dus werd er een motor met bakfiets geregeld. We hebben toen een kamer getext en 's middags met de kinderen gespeeld. Ook was de chief van nabari kennis komen maken, een hele aardige, intelligente man die al veel van de wereld gezien heeft en naar nabari terug gekomen is en toen de oude chief gestorven was is hij gekozen. We zouden rond 4 uur opgehaald worden maar om kwart voor vijf was er nog niemand, dus gebeld en ze waren ons vergeten, dus snel iemand opgetrommeld uit nabari. En die stond binnen 10 min al weer op de stoep. Dinsdag zijn we voor het eerst met de fiets naar nabari gegaan, we hebben er toen ong 45 min over gedaan. Het viel ons mam niet tegen en we zijn blij dat we niet meer zo afhankelijk zijn van anderen. Verder zijn wij deze week veel bezig geweest met het schilderen van de slaapkamers. De huismoeder die er in het kindertehuis zit helpt goed mee, echt een schat van een vrouw. Vorig jaar was ze niet aanwezig omdat ze voor lange tijd ziek was, toen heeft haar dochter het tijdelijk overgenomen. Nu is ze weer fit en kan ze weer voor de kinderen. zorgen. Deze week word er al een nieuwe poort gemaakt voor in het kindertehuis, dit had memuna aan mij gevraagt omdat de poort nu al zo vaak gerepareerd is maar hij continu stuk blijft gaan. Je kunt het ook eigenlijk geen poort meer noemen. Morgen gaan we met 10 kinderen die besmet zijn met hepatitis B naar het ziekenhuis om de lever opnieuw te laten checken. Hopelijk zien we een goede vooruitgang.

Nu zitten we lekker in een restaurant te wachten op onze frietjes.

Liefs Alda en Marly