Maandag zijn we met 8 kinderen naar het laboratorium gegaan om de lever van de kinderen te laten checken. We zouden om 9 uur vertrekken maar toen bleek dat de olie eerst nog ververst moest worden. Daarna zouden de kinderen opgehaald gaan worden in Nabari en dan zouden wij op de weg naar wale wale opgepikt worden in Wulugu. Nou dit duurde echt een eeuwigheid, en begrepen niet waarom. Later bleek dat de kinderen niet eerder van school weg mochten. Eenmaal allemaal aangekomen in Wulugu vertrokken we samen naar walewale, nou we waren nog geen 5 min onderweg of de motorking was kapot. Uiteindelijk is er een nieuwe gekomen en zijn we veilig in wale wale aangekomen. De bloedafname was voor elk kind weer een hele belevenis. Na de afname hebben we nog met zn alle samen wat gegeten en daarna terug gegaan naar wulugu. Nou toen begon het ik werd ziek, jammer genoeg was ik niet beter op dinsdag en vierde ik mijn verjaardag in mijn bed. Mama was met wat leuke dingetjes naar het kindertehuis en had fruit uitgedeeld voor mijn verjaardag. 'S avonds voelde ik me al wat beter dus hebben we mijn verjaardag toch nog kunnen vieren met de familie, Nina en Ilse. Woensdag voelde ik me weer goed dus hadden besloten om ons weekendje naar Wechiau door te laten gaan. Samen met Nina en Ilse vertrokken we om 7 uur s ochtends hier in Wulugu. Als snel waren we in Tamale waarna we een bus zouden pakken naar het plaatsje Wa. We hebben 3 uur gewacht tot de bus eindelijk vol zat en vertrokken uiteindelijk om 13.00 uur vanuit Tamale. We kwamen uiteindelijk nog voor het donker in Wa aan waar we lekker wat hebben gegeten. Toen wilde wij nog naar wechiau het plaatsje van onze eindbestemming. Iedereen raden ons af om nog te gaan want het was een lange slechte weg. Maar ja wij zijn nederlanders en hebben een eigenwil dus ze moesten toch een taxi voor ons regelen. Gelukkig was er iemand zo gek om ons nog te brengen. Eenmaal onderweg snapte we waarom ze ons liever in Wa wilde houden, want de weg was echt vreselijk en de auto was al een aantal keer kapot gegaan. Uiteindelijk kwamen we om 23.00 uur aan in Wechiau maar we bleken nog niet op de eindbestemming te zijn. We belde de eigenaar van het hotel en hij bood een hotel aan in het dorpje we konden het namelijk niet maken om de taxi chauffeur nog een heel stuk verder te laten rijden. De dag erna hebben we eten en water gekocht omdat er niets te krijgen was waar we gingen overnachten en we hadden ons ontbijt op straat gekocht, daarna werden we met de motorking naar het dorpje gebracht waar we die nacht zouden overnachten. Onze eerste excursie was de lokale bevolking bezoeken. Hierbij werd er veel uitgelegt over lokale medicatie en genezing. Jammer genoeg heb ik hier niet veel van opgepikt omdat ik me opnieuw ziek voelde. 's middags voelde ik me gelukkig stukken beter want we gingen in een kanoe op zoek naar de Nijlpaarden. We hebben er in totaal 7 gezien, maar dan wel alleen in het water. Ze blijken namelijk alleen in de avond uit het water te komen. 's avonds hebben mama en de meiden heerlijk gekookt maar ook daar kon ik niet van genieten en lag ik weer op bed. De dag erop ben ik op bed blijven liggen en heeft de rest een vogelsafari gehad. Ik bleek niet heel veel gemist te hebben gelukkig. Na de vogelsafari is de rest nog op bezoek geweest bij een vrouw met Lobi lippen (houten pluggen door een gat in de bovenlip) en daarna was het weer tijd om te vertrekken en kwamen we 's avonds pas weer aan in wulugu. Op zaterdag hebben we voor de kinderen pannekoeken gebakken omdat ik dit niet kon doen voor mijn verjaardag. De kinderen en de familie vonden het heerlijk. Op zondag is mama verder gaan schilderen en ik bleef maar een dag thuis omdat ik maar niet beter werd. In de avond toch maar besloten om een malaria test te doen en die was gelukkig negatief. Het zou dan toch wel een hevige buikgriep geweest zijn.

Vorige week zijn we ook nog op bezoek geweest in het weeshuis waar nina en ilse werken, we gingen met de motorking en het was een vreselijke weg, niet zo fijn voor onze ruggen. Het was leuk om een keer te zien, ze leven in kleine lemen hutjes en zijn met hun water gaan halen in de rivier. Dinsdag zijn we met monira (een albino meisje) naar de oogkliniek gegaan. Dit omdat we het idee hadden dat ze echt steeds minder zicht begon te krijgen. Dit bleek ook zo te zijn. Bii de oogtest zag ze alleen de grootste letter en daarna ging alles fout. Uiteindelijk gaf de verpleegkundige aan dat ze volgende week maandag terug moet komen zodat de specialist haar kan zien. Maar hij verwacht dat ze uit eindelijk toch naar een grotere stad moet in het zuiden waar ze betere spullen hebben. Nadat we in de kliniek waren geweest hadden we besloten om lekker uit eten te gaan. Hierbij kon monira zelf kiezen wat graag wilde eten. Dit maakte haar erg verlegen, maar het leek wel of ze er van genoot.
De rest van de week zijn we in de ochtend bezig geweest met het afmaken van de slaapkamers en 's middags veel met de kinderen activiteiten ondernemen. Vooral voetballen en loombandjes zijn erg populair gisteren hebben we onze laatste fietstocht naar Nabari gehad, jammer genoeg was de terugweg een regelrechte ramp want we hadden een sterke wind tegen. Vandaag is onze laatste dag met de kinderen en vieren we onze goodbye party in het zwembad in tamale. Dit was nog een heel geregel voordat het allemaal rond was. Ik ben erg benieuwd naar vandaag, maar we gaan zeker genieten van de laatste dag met de kinderen.
Liefs Alda & Marly