Vorige week vrijdag kwamen we tegen de avond aan in Koforidua, het had daar al lekker geregend dus het begon af te koelen. 's nachts was het weer heerlijk en hadden we dus beide goed geslapen. Na het ontbijt hadden we besloten om meteen naar de watervallen te gaan omdat ze in de middag regen voorspelde. Vanuit het hotel werden we met de taxi naar het tro-tro station gebracht, we hadden nog gevraagd welk bedrag hij vroeg naar de watervallen hij vroeg er 100 cedi voor (25 euro), dus kozen we er toch maar voor om met een tro-tro te gaan. Eenmaal op het tro-tro station aangekomen wilde een share-taxi ons brengen voor 16 cedi, groot verschil dus al. Eenmaal aangekomen bij de Boti-falls werd ons verteld dat de waterval droog stond, omdat het droogte seizoen was. Natuurlijk dat overkomt ons weer. Wij hadden wel verwacht dat de waterval minder mooi zou zijn dan tijdens het regenseizoen, maar dat het helemaal droog zou staan hadden we niet verwacht. Toch konden we een wandeling maken naar een grot waar de overgrootouders vroeger leefde en een grote rots. Dit was een super mooie maar lange wandeling, wel zou het nog mooier geweest zijn als er water zou stromen. Nadat we de wandeling gemaakt hadden konden we naar het uiteinde van de waterval, hier zou je kunnen zwemmen. Natuurlijk was dat ook niet mogelijk want het water stond al tijden stil waardoor er een groene waas over het water heen lag. We zijn toen op zoek gegaan naar een hotel met zwembad want het was zo heet dat we toch echt wilde afkoelen. Uiteindelijk hebben we heerlijk gezwommen in een luxe hotel, waar we 's avonds ook heerlijk gedineerd hebben.

Op zondag zijn we vroeg in de ochtend vertrokken om richting mums care te gaan. Het kindertehuis waar ik afgelopen juli ben geweest. We wilde nu we toch in Ghana waren graag bij de kinderen langs. We hadden al snel een tro-tro die ons naar west-hill kon brengen, hier moest ik namelijk nog pinnen voordat we richting mums care gingen. Zo waren we hier al tegen de lunch en hebben we er lekker gegeten. Rond 14.00 uur kwamen we aan bij mums care, het was aan het regenen dus ging we naar het balkon om daar even te wachten tot de regen voorbij was. De kinderen die buiten liepen keken omhoog en begonnen meteen te zwaaien en mijn naam te roepen, toen kwam de rest ook naar buiten en waren ze allemaal aan het zwaaien. Toen ik beneden kwam waren ze allemaal zo blij en werd ik omhelst door de kinderen. We hebben toen een heerlijke middag gehad met alle kinderen. Maandag was het natuurlijk gewoon weer een doordeweekse dag en hadden we onze normale klusjes, zo stonden we om 6.00 uur op om de kinderen te douchen, daarna het ontbijt te serveren, de afwas te doen en daarna de kleren te wassen. Sinds dit schooljaar wonen 3 kinderen (Ema, Rita en Gloria) bij de directrice van de school, die woont namelijk in het dorp langs de school waar deze kinderen les krijgen. Zo hoeven ze niet elke ochtend ver te lopen en hebben ze de rust die ze nodig hebben voor hun studie. Nadat de school klaar was zijn we met 2 kinderen uit het kinderhuis naar Ema, Rita en Gloria gegaan om ze te groeten, ze vonden het super leuk dat we hun kwamen bezoeken. In de avond hebben we weer heerlijk met de kinderen gespeeld en geknuffeld. Dinsdag begon de dag weer van voor af aan, maar zijn we na de afwas naar het strand gegaan om hier nog even te genieten van de zon. Ook hebben we hier een heerlijke lunch gehad, rond 14.00 uur zijn we terug gegaan naar het weeshuis zodat we toch bij de kinderen konden zijn zodra ze uit school waren. Woensdag was het natuurlijk de dag dat we gingen vertrekken, en de kinderen waren hier totaal niet blij mee ze hadden het wel leuk gevonden als we nog langer zouden blijven. Wel begrepen ze dat we alleen op bezoek kwamen en begrepen ze waarom ik naar het noorden was gegaan deze keer. Het afscheid was deze keer gelukkig niet moeilijk omdat ik maar een korte tijd geweest was. Mums care heeft zo veel vrijwilligers dat ik me wel wat nutteloos begin te voelen, er word zo veel geld in het project gepompt waardoor het iets te westers word. En omdat ik weet hoe het in Nabari gaat, is het ooit wel moeilijk om te zien dat er zoveel geld en zo veel vrijwilligers naar één project gestuurd worden. Dat wil niet zeggen dat ik niet van de kinderen houd en ze wel graag wil zien. Om 14.00 uur zouden we worden opgehaald door een taxi die ons naar het vliegveld zou brengen, die kwam uiteindelijk om 14.45 uur. Twee uur later waren we op het vliegveld, we konden al snel onze koffers inchecken en daarna lekker wat eten. Om 22.10 zou onze vlucht vertrekken maar die had vertraging vanwege passagiers die te laat waren, uiteindelijk vertrokken we een half uur later. Het enigste probleem dat we hadden was onze overstap van een uur in Amsterdam. Gelukkig had het vliegtuig de tijd ingehaald en hadden we alsnog een uur om over te stappen. Na een hele hoop gehol kwamen we op tijd aan bij de gate, de reis van Amsterdam naar Brussel was de ergste die we ooit gehad hadden, er was zo veel turbulentie tijdens het opstijgen en dalen (dit vanwege het slechte weer), gelukkig was wel alles goed gegaan. Om 7.30 uur waren we geland in Brussel en stonden ons pap, Rick, Coen en Noël ons op te wachten. Eenmaal thuis hebben we beide een heerlijk warm bad genomen en waren we naar 5 weken eindelijk weer helemaal schoon.

Hieronder zou ik nog even vermelden wat we allemaal precies gedaan hebben met het ingezamelde geld. We hebben verf gekocht voor de kamers. We hebben voor 10 kinderen een levercheck betaald, hieruit blijkt dat de uitslagen van de test wel aan het verbeteren zijn. Nu worden de uitslagen naar een arts in Accra gestuurd die er naar gaat kijken en bepalen of er nog behandeling moet gaan plaats vinden. We zijn met monira (een albino meisje) naar de oogkliniek geweest, omdat ze albino is zijn haar ogen erg kwetsbaar en tijdens leesmomenten merkte we dat ze erg slecht zag. Eenmaal in de oogkliniek aangekomen was dit ook het geval. De maandag dat wij vertrokken in Wulugu moest ze met Memuna (gastmoeder) terug naar de kliniek om een gespecialiseerde arts er naar te laten kijken. Die heeft nu bepaald dat ze een bril gaat krijgen en als het goed is krijgt ze die over een week. De bril is betaald vanuit de stichting hzs-afrika. We hebben een nieuwe poort laten maken, de oude was van hout en was eigenlijk vorig jaar al niet meer goed. De poort werd elke keer weer opnieuw gemaakt maar nu was het klaar met het repareren. De nieuwe poort is gemaakt van staal en kan hopelijk nog erg lang mee. Voor klas 5 van de nieuwe basisschool die hzs-afrika heeft laten bouwen hebben we lesboeken gekocht. Ze hadden hier nog geen materiaal voor dus hebben ze het tijdelijk gedaan zonder boeken. Nu kan er gestart worden met goede lesboeken. Ook is er in het nieuwe gebouw gewerkt aan de office, in de office hebben we boekenplanken laten maken zodat de boeken gesorteerd kunnen. En de office is extra beveiligd zodat de kostbaren boeken die daar liggen niet gemakkelijk weggehaald kunnen worden.

Iedereen super bedankt voor het lezen van onze blog en de leuke reacties.

Liefs, Alda en Marly