Afgelopen zaterdag was dan onze laatste dag met de lieve kindertjes. We hadden besloten om met alle 46 kinderen te gaan zwemmen om de dag van hun leven te hebben. Samen met Ilse en Nina waren we dan ook met genoeg mensen om een oogje in het zeil te houden. 's ochtends stonden de buschauffeurs op het juiste tijdstip op de stoep en reden we richting nabari. Eenmaal in nabari aangekomen zag ik de kinderen in de verte al juichen dat we er waren. Iedereen stond al klaar om te vertrekken en waren allemaal super blij. Ook hadden ze de kleren aan die wij gegeven hadden, zelfs een aantal grote meiden hadden de hollandshirtjes aan, lekker strak, daar houden ze van. Na 2 uur gereden te hebben kwamen we eindelijk bij het zwembad in Tamale aan. De kinderen kregen wat uitleg en daarna konden ze lekker gaan zwemmen. En wat hebben ze zich uitgeleeft na 1,5 uur zwemmen was iedereen doodop en zijn ze met zn alle een dutje gaan doen. Wat wel weer typisch ghana was, was dat we 2 uur hebben gewacht op onze lunch. Gelukkig konden de kinderen ondertussen nog lekker zwemmen. Om 4 uur reden we terug richting Nabari en daar kwamen we mooi voor het donker aan. Natuurlijk nog even met z'n allen op de foto en daarna was het tijd om afscheid te nemen. En ja daar ben ik zo als altijd een ramp in. Ik was niet de enigste want ook een aantal oudere meiden hadden het zwaar. Laat ons mam nou niet tegen huilende mensen te kunnen, daar stonden we dus met z'n alle hahaha. De kinderen liepen met ons mee naar de auto om ons uit te zwaaien. Wat hebben we een mooi afscheid gehad. Zondag hebben we ons nog eenmaal in onze zondagse kleding gehesen om naar de kerk te gaan. De rest van de dag hebben we onze spullen in gepakt. Voor de avond hadden we wat drinken gekocht en zaten we met heel de familie plus nina en ilse lekker te genieten van ons afscheids drankje. De familie had een mooie en lieve brief geschreven en daarna hebben we genoten van veel muziek en spelletjes.Maandagochtend hebben we afscheid genomen van iedereen en nog wat cadeautjes uitgedeeld en toen we buiten kwamen kwam er al een bus aangereden, dit hadden we nog nooit meegemaakt zo snel, en wat voor 1, met fijne stoelen en airco haha. In tamale hebben we een kaartje gekocht voor de rit naar het molepark en de bus zou vertrekken om half 2. Nou dit is kwart over 5 geworden want er was iets mis met de bus. Er zaten ook 3 duitse meisjes die ook naar mole gingen. We kwamen dus in het donker aan. De volgende dag gingen we om 7.00 de loopsafari doen samen met de duitse meiden, ze zeiden al dat er een olifant bij de ingang stond en we zagen hem vrijwel meteen. We konden er ook dichtbij komen volgens de gids want hij was vriendelijk en was toeristen gewend. Op ong 10 meter afstand konden we bij hem komen en wat zijn ze dan groot!!! Even verderop waren er 3 wat jongere olifanten het bos aan het slopen en we moesten afstand bewaren want die jonkies zijn nog geen mensen gewend. Na een tijdje hebben we er nog 1 gezien bij het meer en je kon merken dat hij ons gezelschap niet op prijs stelde dus zijn we gegaan maar hij kwam ons achterna. Op de terug weg waren er nog 2 olifanten te zien bij het water. Toen we eenmaal bij het hotel aangekomen waren was er een olifant wel heel dicht in de buurt van het complex gekomen. Dit is allemaal mogelijk omdat niets is afgeschermd voor de dieren. Ze worden alleen terug gejaagd als ze in omliggende dorpen zijn. Na het ontbijt hebben we een kanotocht gehad en een bezoekje gebracht aan een vrouw in het dorp die cacaoboter maakt. 's middags hebben we gezwommen en daarna een jeepasafari gedaan en weer olifanten van dichtbij gezien, ook een olifant met kind die de weg overstak. Ook hebben we apen, antilopen en poemba met jonkies gezien, al met al een geslaagde dag. We vertrokken de dag erna op tijd naar tamale om vervolgens de bus te nemen naar hand in hand (een community voor gehandicapten) Deze bus vertrok ook op tijd dus dachten wij dat gaat goed komen, totdat we bij de brug aankwamen, daar mochten we niet over want er waren werkzaamheden, elke dag vanaf half 2 tot de volgende dag 6 uur. En dit was elke dag dus die buschauffeur had dit moeten weten, maar toch hadden ze kaartjes verkocht. Hier maakte de plaatselijke bevolking naruurlijk gebruik van en ze brachten ons op de brommer, met de koffers, over het voetpad naar de andere kant. Ja en dan zit er niets anders op dan een taxi pakken, dus we kwamen weer in het donker aan (het wordt geadviseerd om niet in het donker te reizen, maar we hebben tot nu toe nog niets spannends meegemaakt). Aangekomen bij hand in hand kregen we nog ons diner en zijn we daarna heerlijk in slaap gevallen. De volgende ochtrnd kregen we na het ontbijt bij hand in hand een rondleiding, de oudere bewoners werken in de weverij of ze maken kralen en een enkeling helpt mee de tassen te naaien. Dit wordt allemaal verkocht in de shop. De andere bewoners doen aktiviteiten, elk half uur iets anders. Ze werken hier met zo veel structuur dat je kunt zien dat een nederlander dit opgericht heeft. Echt wat een geweldig project is dit. Ik verwacht dan ook dat dit mijn volgende project in ghana gaat zijn.
Vanochtend zijn we vertrokken richting koforidua. We hadden vanochtend om 9 uur al de taxi. Nu zijn we nog steeds onderweg naar de eind bestemming het is echt een hele lange weg met veel opstoppingen. Je ziet echt zo goed het verschil tussen het noorden en het zuiden. Alles om ons heen word groener, de welvaart in het zuiden is stukken beter en de mensen zijn meer ongeduldiger. Nu weet ik ook weer waarom ik de cultuur in het noorden zo veel prettiger vind dan het zuiden. Ook het weer is aan het veranderen in het zuiden breek namelijk bijna het regenseizoen aan, hierdoor is het overdag echt super benauwd. Op het moment ziet de lucht eruit of er elk moment een hevige regenbui kan aankomen. Hopelijk blijft het droog en kunnen we morgen naar de watervallen.

Liefs,
Alda & Marly